เอียน รัช ดาวซัลโวตลอดกาลลิเวอร์พูล
เอียน รัช ย้ายจาก เชสเตอร์ ซิตี้ มาอยู่กับ ลิเวอร์พูล ในเดือนเมษายนปี 1980 ด้วยค่าตัวประมาณ 300,000 ปอนด์ หลังจากเพิ่งเดบิวต์ให้ทีมชาติเวลส์ชุดใหญ่
การค้าแข้งช่วงแรกของเขาที่ ลิเวอร์พูล สิ้นสุดลงในปี 1987 เมื่อเขาย้ายไปร่วมทีม ยูเวนตุส ด้วยสถิติอังกฤษ 3.2 ล้านปอนด์ แต่ได้กลับมาอยู่ที่แอนฟิลด์ด้วยสัญญายืมตัวในปี 1986/87 ถึงกระนั้นการผจญภัยในอิตาลีของ รัช กินเวลาเพียงฤดูกาลเดียวเท่านั้นก่อนที่เขาจะกลับมา ลิเวอร์พูล แบบถาวรในปี 1988
รัช ออกจาก ลิเวอร์พูล เป็นครั้งที่สองในปี 1996 โดยลงสนามไปทั้งสิ้น 660 นัด ยิงไปได้ 369 ประตู เขายังได้แชมป์อีก 18 สมัยและรางวัลส่วนบุคคลอีกหลายรายการ ซึ่งรวมถึงผู้เล่นดาวรุ่งแห่งปีและผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของพีเอฟเออีกด้วย
ช่วงเวลาแรกกับลิเวอร์พูล
กองหน้าชาวเวลส์ลงเดบิวต์ในเดือนธันวาคมปี 1980 โดยปีแรกของเขาที่ลิเวอร์พูลใช้เวลาส่วนใหญ่ในทีมเยาวชนเพื่อพัฒนาและคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมภายในทีม การแจ้งเกิดของเขาเกิดขึ้นเมื่อยิงประตูแรกให้กับลิเวอร์พูลในบอลถ้วยยุโรปที่เจอกับ อูลุน พัลโลเซอูร่า และมายิงประตูแรกในลีกเมื่อเจอ ลีดส์ ยูไนเต็ด พร้อมทั้งจบฤดูกาล 1981/82 ด้วยการยิงไปได้ถึง 30 ประตูจาก 49 เกม
ฤดูกาล 1982/83 ทำให้ รัช คว้าแชมป์ลีกและบอลถ้วยอีกครั้ง พร้อมทั้งจบด้วยการเป็นดาวซัลโวของลิเวอร์พูลเป็นฤดูกาลที่สองติดต่อกัน และยังได้รับรางวัลผู้เล่นดาวรุ่งแห่งปีของพีเอฟเอในปี 1983 อีกด้วย อย่างไรก็ตามฤดูกาลที่โดดเด่นที่สุดของ รัช คือซีซั่นปี 1983/84 เขาคว้า 3 แชมป์รวมถึงรางวัลบุคคลหลายรายการ เขายิงไปได้ 47 ประตูจาก 65 เกม ช่วยให้ ลิเวอร์พูล คว้าแชมป์ลีกสมัยที่ 3 ติดต่อกัน, แชมป์ ลีก คัพ 4 สมัยติดต่อกัน และแชมป์ยุโรปสมัยที่ 2 ในฐานะนักเตะหงส์แดง
ย้ายไป ยูเวนตุส
ผลงานที่โดดเด่นทำให้ รัช ได้รับความสนใจจากหลายสโมสร และเป็น ยูเวนตุส เซ็นสัญญาไปร่วมทีมด้วยค่าตัว 3.2 ล้านปอนด์ ในปี 1986 อย่างไรก็ตามเขาต้องดิ้นรนเพื่อเค้นฟอร์มเก่งเหมือนตอนอยู่ในอังกฤษ เขายิงไป 13 ประตูจากการลงสนาม 40 นัดให้กับเบียงโคเนรี่ โดยปล่อยให้ ลิเวอร์พูล ยืมตัวใช้งานในซีซั่น 1986-1987
รีเทิร์นสู่ลิเวอร์พูล
รัช กลับมาโลดแล่นที่ ลิเวอร์พูล อีกครั้งในปี 1988 ด้วยค่าตัว 2.7 ล้านปอนด์แน่นอนว่าแฟนบอล, นักเตะ และผู้จัดการทีม เคนนี่ ดัลกลิช ต่างดีใจที่ได้เห็นเขากลับมา อย่างไรก็ตาม รัช ต้องแย่งลงสนามกับเหล่าเด็กหนุ่มที่พึ่งขึ้นมาอย่าง จอห์น อัลดริดจ์ และ ปีเตอร์ เบียร์ดสลี่ย์ เนื่องจาก ดัลกลิช ต้องการนำสายเลือดใหม่เข้ามา ฤดูกาลแรกหลังกลับมา รัช คว้าแชมป์เอฟเอ คัพ สมัยที่สอง พร้อมกับยิงประตูชัยในช่วงต่อเวลาพิเศษที่เจอกับ เอฟเวอร์ตัน โดยรอบชิงชนะเลิศนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งหลังจากครบรอบเหตุการณ์ที่ฮิลส์โบโรห์ได้ไม่นาน
ในช่วงที่สองนี้ รัช ช่วยให้ ลิเวอร์พูล คว้าถ้วยแชมป์ได้น้อยลง แต่ก็ยังคงเป็นดาวซัลโวของสโมสรในฤดูกาล 1990/91, 1992/93 และ 1993/94 โดยแชมป์สุดท้ายของเขาเกิดขึ้นในฤดูกาล 1994/95 เมื่อ ลิเวอร์พูล เอาชนะ โบลตัน วันเดอเรอร์ส ในนัดชิงชนะเลิศ ลีก คัพ พร้อมกับรั้งดาวซัลโวตลอดกาลของสโมสรด้วยจำนวน 346 ประตูจาก 660 นัด
